Πριν να διαβάσετε τα παρακάτω λόγια για την ιεραποστολική εξόρμηση της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής Βεροίας στην Μυτιλήνη , θα θέλαμε να πούμε πως ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία ζωής την οποία δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ!
Διότι είναι πραγματικά εντελώς διαφορετικό να βλέπεις πρόσφυγες να παλεύουν να φτάσουν στην ακτή μπροστά στα μάτια σου παρά να το βλέπεις σε φωτογραφίες από το ίντερνετ ή από τις ειδήσεις . Κι όλα αυτά ενώ, ήδη έχουμε μία σημαντική εμπειρία με τους πρόσφυγες αφού εδώ και αρκετό καιρό από το Φθινόπωρο του 2015, πηγαίνουμε μία φορά την εβδομάδα στον προσφυγικό καταυλισμό στην Ειδομένη και βοηθούμε εκεί αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους! Ευχαριστούμε πολύ τον Κύριο που μας έδωσε αυτήν την ευκαιρία να δούμε αυτά τα πράγματα από κοντά.
Ήμασταν μία Χριστιανική ομάδα 17 ανθρώπων στους οποίους έβαλε ο Κύριος στην καρδιά τους την επιθυμία να ταξιδέψουν στην Λέσβο και να δουν από κοντά το σημείο εισόδου της Ευρώπης για τους πρόσφυγες. Ήμασταν αδέλφια και αδελφές από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, την Κατερίνη, την Δράμα, την Θάσο, τον Έβρο, την Ισπανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και την Βέροια. Κατά την αναχώρησή μας από το αεροδρόμιο “Μακεδονία” της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 22/1/2016, ήμασταν όλοι μας πολύ ενθουσιασμένοι.
Αφού προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, κατευθυνθήκαμε σε ένα σούπερ μάρκετ γνωστής αλυσίδας από το οποίο είχαμε ήδη προπαραγγειλεί πριν μέρες κάποια πράγματα για τους πρόσφυγες με σκοπό να φτιάξουμε 800 σακούλες με είδη πρώτης ανάγκης για αυτούς. Είχαμε παραγγείλει κρουασάν, μωρομάντηλα, κονσέρβες με ντολμαδάκια, χυμούς, μπανάνες, αραβικές πίτες και πιρούνια. Καθίσαμε λοιπόν περίπου 3 ώρες και ετοιμάσαμε με όλα αυτά τα είδη τις 800 σακούλες βοήθειας για τους πρόσφυγες.
Έπειτα, πήγαμε στο λιμάνι της Μυτιλήνης όπου είδαμε πάνω από 1.000 άτομα να περιμένουν σε μία σειρά για να μπουν μέσα στο πλοίο για τον Πειραιά. Ήταν τόσο πολύ δυνατός ο αέρας εκείνο το βράδυ στο λιμάνι (8 bf) όπου με δυσκολία μπορούσαμε να σταθούμε. Τα κύματα της θαλάσσης ήταν μεγάλα και οι πρόσφυγες που περίμεναν στο λιμάνι είχαν πραγματικά παγώσει. Παρκάραμε τα αυτοκίνητά μας κοντά στην αποβάθρα και αρχίσαμε να διανέμουμε περίπου 250 σακούλες στους πρόσφυγες που περίμεναν υπομονετικά να επιβιβαστούν στο πλοίο. Το χαμόγελο και η χαρά ήρθε και πάλι στο πρόσωπο αυτών των ταλαιπωρημένων ανθρώπων.
Το πρωί του Σαββάτου 23/1/2016 πήγαμε ξανά στο λιμάνι της Μυτιλήνης όπου είχαμε την ευκαιρία να μοιράσουμε κι άλλες σακούλες βοηθείας προς στους πρόσφυγες. Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να συνομιλήσουμε με κάποιους από αυτούς. Έτσι γνωρίσαμε τον Hotza, 29 χρονών και τον Doyalo 18 χρονών από το Αφγανιστάν που θέλουν να πάνε στο Βέλγιο. Μιλήσαμε για το πώς είναι η κατάσταση στην πατρίδα τους, πως όλα πλέον είναι κατεστραμμένα εκεί λόγω του πολέμου. Μιλήσαμε για τον Θεό, τους είπαμε πως είμαστε Χριστιανοί και ήρθαμε εκεί για να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες. Τους είπαμε πως ο Θεός τους αγαπάει και πως θα πρέπει να δεχθούν τον Ιησού Χριστό στην ζωή τους για να ζήσουν αιωνίως. Στο τέλος, τους δώσαμε Καινή Διαθήκη στα Αραβικά.
Γνωρίσαμε επίσης τον Abdirahmad, 23 χρονών και τον Nase, 22 χρονών από την Σομαλία οι οποίοι σκοπεύουν να πάνε στην Σουηδία. Τους είπαμε για τις δυσκολίες που ενδεχομένως πρόκειται να συναντήσουν μπροστά τους λόγω της εθνικότητάς τους (διότι μόνο Σύριοι, Ιρακινοί και Αφγανοί επιτρέπεται να περάσουν νόμιμα στην Ευρώπη). Τους μιλήσαμε για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και πως αυτός πέθανε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και τους είδαμε να είναι διψασμένοι για τον Λόγο του Θεού και έτσι τους δώσαμε από μία Καινή Διαθήκη στην γλώσσα τους.
Δίπλα μας ήταν κι ένας νεαρός Σύριος, ο Mohamed, 27 χρονών ο οποίος άκουγε την συζήτησή μας με τον Abdirahmad και τον Nase και θέλησε κι αυτός να πάρει 2 Αραβικές Καινές Διαθήκες, μία για τον ίδιο και μία για την γυναίκα του. Προσευχόμαστε ο Κύριος να τους αγγίξει τις καρδιές και να τους σώσει.
Στην συνέχεια πήγαμε στο Κέντρο καταγραφής στην Μόρια, το οποίο είναι περίπου 7χλμ. από την πόλη της Μυτιλήνης όπου είδαμε από κοντά όλη την διαδικασία ταυτοποίησης και καταγραφής των προσφύγων το οποίο λειτουργεί υπό την επίβλεψη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (MSF). Εκεί δώσαμε 4 κούτες με φάρμακα που είχαμε συγκεντρώσει για τους πρόσφυγες.
Έπειτα πήγαμε στο 2ο Κέντρο καταγραφής προσφύγων στο Καρά-Τεπέ. Εκεί γνωρίσαμε τον υπεύθυνο κο Σταύρο Μυρογιάννη, ο οποίος πολύ πρόθυμα και ευχάριστα μας ξενάγησε στις εγκαταστάσεις του Κέντρου καταγραφής.
Στην συνέχεια, αφού ρωτήσαμε πολλούς ντόπιους ανθρώπους, και χωρίς να γνωρίζουμε πολλά, καταφέραμε και βρήκαμε ένα “μυστικό” νεκροταφείο προσφύγων, περίπου 20χλμ. έξω από την πόλη της Μυτιλήνης όπου εκεί θάβονται όσοι πρόσφυγες πνίγονται στα παγωμένα νερά του Αιγαίου και είναι αγνώστων στοιχείων. Στο μέρος αυτό είδαμε το μέγεθος του δράματος και του πόνου των ανθρώπων αυτών στην προσπάθειά τους για ένα καλύτερο αύριο.
Το βράδυ του Σαββάτου είχαμε μία κοινωνία μετ’ αλλήλων με αδέλφια και αδελφές από την τοπική εκκλησία της Μυτιλήνης όπου είχαμε την ευκαιρία να ψάλλουμε και να δοξάσουμε τον Κύριο μας όλοι μαζί.
Την Κυριακή 24/1/2016 σηκωθήκαμε πολύ πρωί και στις 06:30 ήμασταν ήδη στο λιμάνι της Μυτιλήνης καθώς λίγο αργότερα θα έφευγε το πλοίο για τον Πειραιά. Μοιράσαμε 700 φρεσκοψημένα κουλούρια που είχαμε παραγγείλει από έναν τοπικό παραδοσιακό φούρνο καθώς επίσης και τις υπόλοιπες σακούλες βοηθείας που είχαμε.
Εκεί γνωρίσαμε τον Mohamed και τον Samane, 20 και 24 χρονών αντιστοίχως από το Ιράκ καθώς επίσης και τον 38χρονο Hamid από το Κουρδιστάν, τους οποίους τους μιλήσαμε για την αγάπη του Ιησού Χριστού, για το έλεος αυτού και την αιώνια σωτηρία και στο τέλος τους χαρίσαμε 1 Φαρσί και 2 Αραβικές Καινές Διαθήκες.
Αργότερα, ένας αδελφός από την Αθήνα ο οποίος ήταν μαζί μας, μας πρότεινε να πάμε σε μία παραλία μετά το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης όπου εκεί συνήθως έρχονται φουσκωτές βάρκες με πρόσφυγες και μετανάστες από τα απέναντι παράλια της Τουρκίας.
Όταν φτάσαμε στην παραλία αυτή, είδαμε ομάδες διάσωσης να στέκονται εκεί και να περιμένουν τις βάρκες με τους πρόσφυγες από απέναντι. Καθώς προσευχηθήκαμε στον Κύριο να μας στείλει έστω μια βάρκα να δούμε από κοντά πώς γίνεται η διάσωσή τους, χωρίς καλά-καλά να τελειώσουμε την προσευχή μας, μία φουσκωτή βάρκα με πρόσφυγες με την διακριτική συνοδεία της Frontex δίπλα της, φάνηκε μακριά στον ορίζοντα να έρχεται.
Αρκετή ώρα αργότερα, η βάρκα με τους πρόσφυγες έφτασε στην παραλία χωρίς ευτυχώς να κινδυνέψει από τα κύματα και τον δυνατό αέρα των 6 bf και οι ομάδες διάσωσης άρχισαν να βγάζουν τους ανθρώπους στην στεριά. Είδαμε άντρες, γυναίκες και παιδιά κατατρομαγμένους από τον κίνδυνο του θανάτου τους. Όλοι έκλαιγαν, ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά. Τα ρούχα τους ήταν εντελώς μουσκεμένα και όλοι τους ήταν παγωμένοι με υποθερμία. Δεν καταλάβαιναν καλά-καλά τι συνέβαινε γύρω τους και φαινόντουσαν να τα έχουν πραγματικά χαμένα. Τους μιλούσαμε και κανένας τους δεν μπορούσε καν να μιλήσει. Από τον φόβο τους δεν γνώριζαν αν ήταν ζωντανοί ή νεκροί!
Δώσαμε αμέσως καινούργια στεγνά και καθαρά ρούχα στα παιδιά και τους τυλίξαμε όλους με υποθερμικές κουβέρτες. Τους αγκαλιάζαμε για να τους ζεστάνουμε και να τους κάνουμε να νοιώσουν την χριστιανική μας αγάπη και σπλαχνικότητα. Ένα λεωφορείο του UNHCR ήταν εκεί όπου τους παρέλαβε για να τους πάει στα Κέντρα καταγραφής. Ήταν πραγματικά μία μοναδική και φοβερή εμπειρία για όλους μας. Είδαμε στα πρόσωπά τους απόγνωση, φόβο, αγάπη, πείνα, δίψα, κρύο, χαρά, θλίψη και ανακούφιση, όλα μαζί ταυτόχρονα!!
Η φουσκωτή αυτή βάρκα είχε μήκος περίπου 8 μέτρα και πλάτος 1,5μ. και ήταν μέσα 45-50 άτομα! Η κατάσταση αυτή με τους πρόσφυγες έχει δυστυχώς πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και εμείς ως Χριστιανοί πρέπει να προσευχόμαστε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό για αυτήν την προσφυγική κρίση διότι είναι μία μοναδική ευκαιρία να ευαγγελίσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να τους φέρουμε στον Χριστό.
Κατά την διάρκεια αυτών των ημερών μιλήσαμε και ευαγγελίσαμε κι άλλους πρόσφυγες και σε πολλούς δώσαμε Καινές Διαθήκες. Τις υπόλοιπες Καινές Διαθήκες που είχαμε πάρει στο ταξίδι αυτό, τις παραδώσαμε στην τοπική Εκκλησία Πεντηκοστής Μυτιλήνης, η οποία κι αυτή με την σειρά της ευαγγελίζει και μοιράζει το Ευαγγέλιο στους πρόσφυγες.
Η ευαγγελιστική αυτή εξόρμηση στην Μυτιλήνη ήταν μία μοναδική εμπειρία για όλους μας και προσευχόμαστε ο Κύριος να ενεργήσει μέσα στις καρδιές αυτών των ταλαιπωρημένων και απογοητευμένων ανθρώπων και να τους χαρίσει αιώνια ζωή.
Μπορείτε να δείτε και σχετικές φωτογραφίες στην ενότητα : "Οι φωτογραφίες μας".
